Het is aangetoond dat de benadering die bekend staat als de Product Carbon Footprint (PCF), ook vaak de Product Carbon Footprint genoemd, het meest succesvol is om de invloed van een product op het milieu te beoordelen. Emissies van broeikasgassen zijn een van de manieren waarop klimaatgerelateerde gevolgen zich voordoen gedurende de hele levenscyclus van een product. Deze effecten manifesteren zich vanaf het begin van de fase die gewijd is aan het winnen van grondstoffen en lopen door in de fasen die gewijd zijn aan recycling en verwijdering. De Product Carbon Footprint is een hulpmiddel dat kan helpen bij het identificeren, analyseren en, bij het toepassen van geschikte mitigatiestrategieën, het volledig vermijden of verminderen van de ernst van deze repercussies. Het kan ook helpen de kooldioxide die door het product wordt uitgestoten te verminderen.

Naast de CO2-voetafdruk die aan het product is gekoppeld, is er ook iets dat bekend staat als de Corporate Carbon Footprint (CCF), dat de impact van het bedrijf onderzoekt. Beide koolstofvoetafdrukken worden gemeten in termen van hun milieu-impact. De beschikbaarheid van vastgestelde criteria en normen maakt de berekening van de PCF en CCF eenvoudiger. Deze criteria en normen zijn onderhevig aan voortdurende wijzigingen om nauwkeurigheid te garanderen.

Om de wereldwijde klimaatdoelstellingen voor 2050 te behalen, waaronder het verlagen van de hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer, moet elk marktgoed en elke dienst worden beoordeeld op de invloed van hun productie en levering op de omliggende natuurlijke omgeving. Het belang van de PCF zal door deze ontwikkeling alleen maar toenemen.

Het is essentieel om onderscheid te maken tussen directe en indirecte emissies als men de koolstofvoetafdruk van een individu berekent (Scope 1-3). Directe emissies zijn emissies die ontstaan door de verbranding van fossiele brandstoffen. Indirecte emissies komen uit andere bronnen. De emissies die door andere variabelen worden gegenereerd, worden indirecte emissies genoemd. In scope 1 wordt gekeken naar de directe bijdrage van de onderneming aan de totale uitstoot.

Indirecte emissies zijn emissies die worden veroorzaakt door energiebronnen van derden, warmte, koeling of stoom. Dit is de focus van de tweede scope. Scope 3 omvat alle andere soorten indirecte emissies die kunnen optreden op elk punt in de stroomopwaartse toeleveringsketen of terwijl de eindgebruiker het product consumeert. Verschillende activiteiten, zoals transport, productie of afvalverwerking, kunnen deze emissies veroorzaken.